ضیافت بلا ، مقامات سلوکی در زیارت عاشورا
به گزارش وبلاگ رضا، کتاب ضیافت بلا حاصل ترکیب و تنظیم متن دو دوره سخنرانی آقای میرباقری پیرامون مقایسه ارکان و مراحل سیر و سلوک متعارف و سیر و سلوک با بلای معصومین(علیهم السلام) است
معرفی کتاب
به گزارش وبلاگ رضا به نقل از کتاب فردا ، کتابضیافت بلا در دو فصل با عنوان های سیر و سلوک متعارف ومقالات سلوکی از زیارت عاشورا تنظیم شده و مباحثی مانند عزم و تصمیم انتخاب معبود، محاسبه، توبه و رجوع الی الله، سلام به ولی خدا و علت عقب ماندن افراد مختلف از قافله عاشورا را آنالیز نموده است.
به نظر نویسنده کتاب هدف از خلقت چیزی جز قرب و لقاء حضرت حق نیست، لذا شناخت راه وصول به این هدف بزرگ برای رسیدن به آن بسیار مهم و ضرورری است و برای رسیدن به این راه دو نوع جهت پیش بینی و پیشنهاد شده است، راه نخست، راه بزرگان و علمای اخلاق و بعضی کتاب های معرفت به استناد آیات و روایت است و راه دوم سلوک با شفاعت اولیای خدا و بلای آن هاست. اگر راه نخست را همچون عبادت در ایام عادی سال فرض کنیم، راه دوم به منزله شب قدر است و راهی کوتاه تر برای رسیدن به لقای پروردگار است، که دعاهایی مانند زیارت عاشورا این راه را هموارتر می نمایند.
این کتاب، کوشش دارد با نگاهی جدید به زیارت عاشورا، این دعا را راهی برای رسیدن به سلوک الی الله و نزدیک شدن به امامان معصوم(ع) معرفی کند.
این کتاب می تواند دیدگاه شما را نسبت به زیارت عاشورا و ارتباط عاشورا و ظهور را دگرگون سازد، کتابی است که خواندنش به مخاطب نشان می دهد که چگونه می توان از قافله امام زمان علیه السلام جاماند همانگونه که بزرگانی از قافله کربلا جاماندند و ویژگی هایی را که برای همراهی پایدار با امام زمانمان را باید داشته با شیم را خواهد آموخت!
با خواندن این اثر مخاطب از نظر اعتقادی و بصیرتی متحول خواهد شد و نقشه راهی هم برای چگونه عمل کردن برای کسب توفیق کمک امام زمانش را دریافت خواهد نمود.
گزیده ای از کتاب :
فراز 1:
مؤمنین می دانند که جهان دار امتحان و لغزشگاه است؛ ممکن است کسی تا بالای کوه برود اما سقوط کند. انسانی که می داند از او امتحان می گیرند، منتظر است هر چه زود تر امتحان تمام شود. چون از مردود شدن می ترسد. کسی که برای تفریح دوچرخه سواری می نماید، دوست دارد زمان دوچرخه سواری اش طولانی باشد. امام کسی که مسابقه می دهد، دوست دارد دوچرخه سواری اش هر چه زودتر تمام شود. چون هر لحظه ممکن است عقب بیافتند، زمین بخورد و...
مؤمن می ترسد مبادا از خدا جدا شود. چون جدایی از خدا در همین جهان اتفاق می افتد...
صفحه 21
فراز2:
گریه زین العابدین علیه السلام گریه بر پدر نیست؛ گریه ایشان گریه بر ولی خداست...
پس از آن که حضرت یوسف علیه السلام و حضرت یعقوب علیه السلام به هم رسیدند، یعقوب علیه السلام به اصرار یوسف علیه السلام خواست که سرگذشت خود را تعریف کند؛ یوسف علیه السلام بخشی از سرگذشت خود را اینگونه تعریف کردند: برادرانم مرا کنار سر چاهی بردند و گفتند: لباس هایت را در بیاور. آن ها را قسم دادن که مرا به چاه بیاندازید اما عریانم نکنید. یکی از برادرانم کارد کشید و گفت: اگر لباس هایت را بیرون نیاوری تو را می کشیم. بعد مرا عریان کردند و به چاه انداختند. در این حال حضرت یعقوب علیه السلام بی هوش شدند؛ وقتی به هوش آمدند، گفتند: ادامه بده. حضرت یوسف علیه السلام فرمودند: مرا معاف بدارید مابقی گفتنی نیست.
کدام یک از ما وقتی سخن از عریان نمودن امام حسین علیه السلام به میان می آید بی هوش می شویم؟!
صفحه 68 و 69
فراز 3:
یکی از عوامل تنهایی اولیای خدا این است که آن ها حاضر نیستند با حیله و تزویر، مردم را به سوی خود جذب نمایند و به هدف برسانند، بلکه می خواهند مردم از سر بصیرت و آگاهی و فهم به سوی خدا بیایند؛ چون تنها طریق صحیح سیر به سمت خدای متعال این جهت است...
هدف حکومت دینی این نیست که به هر قیمتی، ولو با دروغ و تزویر، مردم را حفظ کند؛ بلکه هدف آشکار ساختن حق و باطل است؛ به نحوی که حجت بر همگان تمام شود و مانعی در جهت ایمان انسان ها وجود نداشته باشد.
صفحه 102 و 103
فراز 4:
عامل دیگر جدایی از سیدالشهداء علیه السلام که حتی موجب قرار دریافت عده ای در صف ابن زیاد شد، این بود که گروهی می خواستند جهان و آخرت را با هم داشته باشند. آن ها در درون خود تسویه حساب ننموده بودند تا بتوانند یکی از این دو را انتخاب نمایند. به همین دلیل است که خداوند متعال فتنه ها را پیش می آورد تا انسان یکی را انتخاب کند. عده ای گفتند: نه با سیدالشهداء می جنگیم و نه با ابن زیاد درگیر می شویم؛ چرا کاری کنیم که سهم ما از بیت المال قطع شود؟!...
تنها گذاشتن سید الشهداء علیه السلام بزرگترین جرم آن ها بود؛ برای مجرم بودن لازم نبود با ایشان بجنگد...
صفحه 108 و 109
فراز 5:
بعد از آن توجهاتی [که از فرازهای قبلی زیارت عاشورا حاصل شد] مرحله جدیدی آغاز می شود و انسان و به تبع آن جامعه، آماده فداکاری می شود. یعنی حاضر است هر آن چه را دوست دارد فدای راه سید الشهداء علیه السلام کند و از خدای متعال می خواهد که مقام والای اهل بیت را گرامی داشته و به واسطه ایشان محبت و معرفتشان و تولی و برائت از دشمنانشان را نصیب گرداند و توفیق خون خواهی سیدالشهداء در رکاب امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف را از خدای متعال خواستار است. بعد از طی مراحل مختلف سلوک با زیارت عاشورا، بزرگ ترین نعمتی که از خدای متعال طلب می کنیم، توسعه مال و علم و جاه و مقام نیست؛ بلکه تقاضای رسیدن به منزلت خون خواهی سیدالشهداء علیه السلام است؛ آن هم در رکاب امامی که از جانب خدای متعال نصرت می شود.
ص 130
فراز 6:
یکی از بهترین وسائل تقرب به خدای متعال که علاوه بر از بین بردن موانع، انسان را عروج می دهد و بالا می برد، تحمل مصائب و ابتلائات الهی است. این تحمل، طریق خیلی خوبی است؛ چرا که در انسان حالت انکسار و خضوع و خشوع و احتیاج به وجود می آورد. لذا از این منظر حتی با ریاضات و عبادات، تفاوت دارد. ریاضات و عبادات در انسان های معمولی، تقریباً علی العموم باعث عجب می شود؛ مگر خداوند متعال ترحم کند... در بلا چنین اتفاقی نمی افتد، بلکه انکسار ایجاد می نماید و ضعف های انسان را نشان می دهد؛ سپس این ضعف ها را پاک می نماید. فرضاً انسان تصور می نماید به جهان وابسته نیست، اما وقتی نعمت را از او می گیرند، تعلقات برای خودش معلوم می شوند ... و از بین می فرایند.
صفحه 151 و 152
منبع: جام جم آنلاین