افزایش نگرانی از کنترل های سایبری افراد دورکار - وبلاگ رضا

به گزارش وبلاگ رضا، با تداوم دورکاری به دلیل شیوع ویروس کرونا، بعضی کارفرمایان به استفاده از ابزار کنترل سایبری روی آورده اند تا دریابند آیا کارمندانشان وظایف خود را به درستی انجام می دهند، این رویه تبعات خطرناکی دارد.

به گزارش خبرنگار گروه علم و پیشرفت وبلاگ رضا به نقل از زد دی نت، کارشناسان هشدار می دهند که استفاده از این روش می تواند روابط کارمندان با یکدیگر و نیز کارفرمایان را تخریب کند و قدرت و دیکتاتوری کارفرمایان را افزایش دهد؛ امری که بر بازار کار تاثیر منفی خواهد گذاشت.

گزارش نو شورای تحقیقاتی مشترک کمیسیون اروپا نشان می دهد افزایش استفاده از ابزار کنترل دیجیتال اعتماد و تعهد متقابل در محیط های کاری مجازی و حقیقی را کاهش می دهد و کارکنانی که بیم دارند داده های خصوصی آنها سرقت می گردد دیگر دلسوزی و علاقه سابق را به محیط کاری خود نخواهند داشت.

نرم افزارهای کنترل کارکنان عملکرد مشکوک و غیرشفافی دارند و آنالیز ها نشان می دهد بسیاری از کارفرمایان از چنین ابزاری برای جاسوسی و سرک کشیدن به زندگی شخصی کارمندان خود و جمع آوری اطلاعات غیرضروری از آنها ادامه می دهند.

افشای موضوعاتی از این دست آرامش ذهنی کارمندانی را که قبلا به دلیل شیوع ویروس کرونا و تبعات نگران کننده آن به مقدار کافی با مشکل روبرو شده اند، را به هم می زند و مسائل روانی خاصی را به همراه می آورد. با توجه به کثرت کارکنان دورکار حجم این دغدغه ها و نگرانی ها و تبعات آن می تواند بسیار گسترده باشد.

در بخشی از این پژوهش آمده است: در ایام شیوع ویروس کرونا خانه شما همه چیز شماست. آنجا جایی است که در آن عبادت و کار می کنید و بچه هایتان به مدرسه می فرایند. نظارت تهاجمی در زمانی که مردم مورد حمایت نیستند و در خانه هایشان منزوی هستند، ویرانگر خواهد بود.

گزارش یادشده نشان می دهد ابزار نظارت و کنترل دیجیتال روز به روز پیشرفته تر شده و هر یک از آنها بر مبنای شغل کارمند مجهز به الگوریتم هایی هستند که قبلا به طور گسترده به وسیله شرکت هایی مانند اوبر، آمازون و دلیورو به کار گرفته شده اند.

در بسیاری از موارد برای قضاوت در خصوص عملکرد کارمندان به مقدار زیادی از داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزارهای کنترل و جاسوسی سایبری استفاده می گردد. اتکای بیش از حد به این فناوری در کنار فقدان استقلال و پشتیبانی مدیریتی، خطرات روانی اجتماعی قابل توجهی را برای کارگران شرکت ها ایجاد می نماید.

با همه گیر شدن این اپلیکیشن های کنترل گر، آنها با داده های بسیار زیادی سر و کار خواهند داشت و الگوریتم های نظارتی هستند که کار را تخصیص داده، پاداش می دهند و هیچ تماس انسانی برای تغییر این شرایط وجود ندارد.

لازم به ذکر است از جمله فناوری های کنترل گر می توان به نرم افزارهای کنترل ایمیل، سیستم های بیومتریک، پوشیدنی های هوشمند، وبکم ها و نرم افزارهای ضبط مخفیانه تصاویر نمایشگر اشاره نمود که هر یک از آنها به شکلی حریم شخصی افراد را به خطر می اندازند. افزوده شدن هوش مصنوعی به این اپلیکیشن ها می تواند دقت آنها و مقدار نقض حریم شخصی افراد را باز هم افزایش دهد.