سیفی، کاپیتان ووشو: بهتر که من و مهسا در دهکده کنار هم نیستیم - وبلاگ رضا

به گزارش وبلاگ رضا، فینال های مان یک روز فرق دارد و از نظر روانی بهتر است همدیگر را پیش از مسابقه ها نبینیم. البته اگر پالمبانگ نزدیک تر بود، می توانستم برای دیدن فینال مهسا، به محل مسابقه اش بروم.

به گزارش وبلاگ رضا / آزاده پیراکوه / سهم زیادی می تواند در روحیه کاروان ایران داشته باشد. نه فقط اینکه کاپیتان تیم ملی ووشو است و حکم بزرگتر را برای این تیم دارد، بلکه مدالش، روی انگیزه و امید کم تجربه های کاروان ایران در رشته های دیگر تاثیر دارد. ملی پوشان کشتی هم همین وضعیت را دارند و همین موضوع کار ورزشکارانی که در دو سه روز اول بازی ها، به مصاف رقبایشان می روند را دشوار می نماید. همیشه اینطور بوده که ورزشکاران رشته های مختلف، پیگیر نتایج هم هستند و چه خوب می گردد وقتی یکی نتیجه خوبی می گیرد. همه خوشحال می شوند و انگیزه می گیرند و امان از روزی که یکی که امید مدال آوری است، دستش از مدال کوتاه بماند. محسن محمد سیفی، یکی از چهره های شاخص کاروان ایران است که در روزهای نخست بازی ها به مصاف رقبایش می رود. او در آخرین روزها پیش از مسابقه اش، ترجیح داده تمرکز کند.

آخرین ساعات قبل از مسابقه را پشت سر می گذارید.

ما از 17 فروردین تمرینات مان را به طور مرتب آغاز کردیم و چه من که سومین دوره بازی هایم را تجربه می کنم، چه جوانترهای تیم، همه سعی مان را می کنیم تا در جاکارتا بهترین عملکرد را داشته باشیم.

پیش بینی اتان از نتایج تیم ملی ووشو چیست؟

رشته ما رشته رکوردی نیست و نتایج در ثانیه ها عوض می گردد. چیزی که می توانم با جدیت بگویم، اینست که ما همه کوشش مان را انجام می دهیم. همه کوشش هم بر پایه زحمتی است که کشیده ایم. من نمی گویم خودم چه نتیجه ای می گیرم اما مطمئن هستم که خبرهای خوبی از کاروان ووشو می شنوید.

با توجه به اینکه با تجربه ترین ملی پوش ووشو هستید و البته مسابقه تان در روزهای نخست برگزار می گردد، بار سنگینی روی دوش تان هست. چه در قبال جوانترهای تیم ملی ووشو و چه در قبال سایر رشته ها.

دقیقا همینطور است. امیدوارم که ووشو نتایج خوبی بگیرد و این نتایج انرژی مثبتی به تیم ملی تزریق کند. در مورد مسوولیتم در تیم ملی هم باید بگویم که سنگینی این مسوولیت را حس می کنم. خدا را شکر با تعاملی که با استاد اوجاقی دارم، تا جاییکه اجازه داشتم تجربیاتم را به بچه ها منتقل کردم. از شب مسابقه گفتم و شرایطی که در روز مسابقه وجود دارد. کسانی که بازی های آسیایی را تجربه نموده اند، می دانند که این بازی ها شرایط کاملا متفاوتی با سایر رویدادها حتی قهرمانی جهان دارد. همه کشورها برای اینکه رده کشورشان را بالا ببرند، همه کوشش شان را می نمایند تا به مدال طلا برسند. کل کاروان ما در گوانگ ژو 20 طلا گرفت و در اینچئون 21 طلا. پس مدال آوری در این رویداد کار راحتی نیست. من فکر می کنم و از 300 و اندی ورزشکار ایرانی که در بازی های آسیایی هستیم، بین 20 تا 25 مدال طلا بگیریم. من همه اینها را به بچه ها شرح داده ام و کادر فنی هم به طور کامل شرایط را تشریح نموده است. بچه ها آماده اند و خودم هم شرایط خوبی دارم. چهار سال تجربه بیشتری دارم و در این فاصله دو طلای قهرمانی جهان را به دست آورده ام.

اما این موضوع کمی کارتان را دشوار تر می نماید. در این روزها شناخته گردیده بودن، خیلی هم خوب نیست.

حتما این موضوع کارم را دشوار تر می نماید. فیلم هایم را دیده اند و رقبا با شناخت کافی روبرویم قرار می گیرند. ولی سعی می کنم به حرف های مربی ام حین مسابقه گوش بدهم و همان ها را پیاده کنم.

از لحاظ ذهنی چطور اینهمه فشار تمرینات را پشت سر می گذارید، به خصوص اینکه همسرتان هم در تیم ملی رویینگ هست و فشار اردوها در زندگی شخصی شما دوچندان است.

شرایط اردوها دشوار است. دوازدهمین سالی است که زندگی ام این شکلی است. وقتی وارد اردو می شوم یکسری قوانین وجود دارد که باید خودم را با شرایط تطبیق بدهم تا زندگی راحت تری داشته باشم. البته چون یک هدفی دارم، هر وقت که این رخ داده نتیجه گرفته ام.

فکر می کنم سال جاری استرس تان بیشتری را تحمل کنید. چون مسابقه مهسا (همسر سیفی که در تیم ملی رویینگ حضور دارد) از نظر زمانی نزدیک به مسابقه خودتان برگزار می گردد؛ آنهم در شرایطی که شما در جاکارتا هستید و مهسا در پالمبانگ.

من و مهسا، شهریور 95 با هم ازدواج کردیم اما در تمام این مدت، دو ماه هم کنار هم نبوده ایم. مدال در اردو هستیم و امیدوارم اینهمه دشواری و دوری به دو مدال خوشرنگ در این دوره بازی های آسیایی ختم گردد.

اینکه در دو شهر هستید، دشوار نیست؟

فینال هایمان یک روز فرق دارد و از نظر روانی بهتر است همدیگر را پیش از مسابقه ها نبینیم. البته اگر پالمبانگ نزدیک تر بود، می توانستم برای دیدن فینال مهسا، به محل مسابقه اش بروم اما اینکه در دهکده کنار هم نیستیم، بهتر است. چون ممکن است هر کدام مان با دیدن استرس همدیگر، شرایط دشوار تری پیدا کنیم. من آرزو می کردم که کاش پالمبانگ، نزدیک بود و من می توانستم بعد از مسابقه ام برای دیدن فینال مهسا به این شهر می رفتم تا در حین مسابقه کنارش می بودم و بهش انگیزه می دادم. البته در حال حاضر هم با اینترنت در کنار هم هستیم. واقعا آرزو می کنم تمام این دوری ها به دو مدال خوشرنگ ختم گردد.

و برنامه تان برای بعد از بازی های آسیایی چیست. همچنان فشارها را تحمل می کنید؟

یک مقدار استراحت می کنم و سپس برای جام جهانی آماده می شوم. اما احتمالا بعد از این مسابقه، زانویم را جراحی می کنم تا چند ماه هم که گردیده به اجبار استراحت کنم.